M4A3 Sherman był bazą dla ostatniego Shermana używanego przez armię amerykańską, widząc akcję aż do wojny koreańskiej w rękach armii amerykańskiej. Ten czołg miał spawany kadłub, podobnie jak M4, M4A2 i M4A4, ale używał nowego silnika. Ford GAA V8, zajęło trochę czasu, zanim jego błędy zostały dopracowane, armia amerykańska nie używała go, dopóki nie był gotowy do poważnej produkcji. Kiedy tak było, stał się preferowaną wersją czołgu US Army zarówno w wersji 75 mm, jak i 76 mm. Posiadał wszystkie ulepszenia i był pierwszym typem, który wykorzysta system zawieszenia HVSS do walki dla armii amerykańskiej. Miałby być produkowany w trzech fabrykach ze wszystkimi typami wież, w sumie 12 596 zbudowanych między 42 a 45 czerwca.

Pierwsza seria czołgów M4A3 wyprodukowana przez Forda, większość była używana w USA do treningu, a wiele z nich nigdy nie brało udziału w walce. Niektóre z nich zostały odbudowane i wysłane do Europy, aby pomogły odrobić wyższe niż oczekiwano straty czołgów po kampanii w Normandii. To najrzadsza wersja M4A3 Sherman w Europie, ale jako czołgi monumentalne są dość powszechne na Środkowym Zachodzie USA.

M4A3(75)W miał 75mm działo M3, 47° przednią płytę z dużymi włazami kierowcy. Przesunięto szafki z amunicją na podłogę kadłuba w szafkach z płaszczem wodnym i glikolem, aby zmniejszyć ryzyko pożaru, znanego jako „mokre składowanie”. W sumie zbudowano 2420 egzemplarzy od lutego do grudnia 1944 r., a kolejne 651 zbudowano jako M4A3(75)W HVSS od stycznia do marca 1945 r.

M4A3(105) miał haubicę 105 mm używaną do wsparcia piechoty. W sumie zbudowano ich 500 od maja do września 1944 r., a kolejne 2539 zbudowano jako M4A3(105) HVSS między wrześniem 1944 r. a czerwcem 1945 r.