Rubicon Models - SdKfz 222 / 223 Light Armoured Car

SdKfz 222 (Leichter Panzerspähwagens) to zmodernizowana wersja SdKfz 221, stworzona, gdy potrzeby armii ewoluowały i wymagały lepszego projektu. Zmieniono kształt kadłuba i strukturę wewnętrzną. Za wieżą był krok - większy i 10-stronny - a tył przypominał teraz piramidę. Było dłuższe, a ponieważ trzeba było zainstalować cięższą broń, podwozie trzeba było wzmocnić. Został przebudowany od zera i nie miał związku z byłym podwoziem komercyjnym. Produkcja rozpoczęła się w 1936 r. Do 1943 r. I była dość liczna, z co najmniej 1800 pojazdami w siedmiu wyprodukowanych seriach.

Oprócz standardowego karabinu maszynowego MG34, głównym ulepszeniem była lekka armata automatyczna Rheinmetall 20 mm, broń wybrana dla niemieckich opancerzonych pojazdów zwiadowczych. 20 mm i MG34 były współosiowe i były chronione dwuczęściową siatką przeciw granatowi. Działo 20 mm KwK 30 było w pełni automatyczne, a później zostało zastąpione przez KwK 38, który miał lepszą szybkostrzelność.

Ponieważ podwozie było bardziej wytrzymałe, zwiększono ochronę i zastosowano bardziej wydajny silnik. Skuteczność pojazdu również uległa poprawie, pomimo pewnych ograniczeń możliwości jazdy w terenie. 222 został wprowadzony w 1938 roku i szybko stał się głównym niemieckim opancerzonym samochodem zwiadowczym, w dużej mierze dystrybuowanym do Aufklärung Abteilungs (eskadry zwiadowcze) jednostek SS, dywizji pancernych i zmotoryzowanych dywizji piechoty. Było ich kilka w Polsce, ale w większym stopniu reprezentowanych podczas kampanii zachodniej i we Francji. Na dobrej sieci drogowej byli znakomici i byli wielokrotnie widziani przez alianckich żołnierzy i oficerów, ku ich zdumieniu daleko poza rzekomą linią frontu. To spowodowało panikę i spustoszenie dzięki ich prędkości i niszczycielskiemu działowi głównemu. Załogi wkrótce polubiły ten pojazd, choć był nieco ciasny.
Maszyny te przodowały na Bałkanach w 1941 r., Ale w Afryce Północnej, chociaż Afrika Korps otrzymała wiele z nich, pojawiły się skargi na brak skutecznego zasięgu z powodu ograniczonej pojemności zbiorników paliwa. Wiele dodatkowych jerrycanów było noszonych wszędzie na kadłubie i błotnikach. Sam kadłub otrzymał dodatkowe schowki, które również działały jak dodatkowy pancerz. W większości przypadków dodatkowy nos został zamontowany na nosie, otrzymując jeszcze pięć jerrycanów. W miarę rozwoju wojny były one stopniowo usuwane z linii frontu i zastępowane przez półgąsienicę SdKfz 250/9, zwłaszcza w Rosji ze względu na lepszy zasięg i lepsze osiągi w terenie. Garść (około 40 do 60) została również sprzedana Republice Chińskiej w 1939 roku. W wielu przypadkach zaobserwowano około 222 żołnierzy, którzy dostarczali swoją siłę ognia, aby pomóc piechocie na miejscu, gdy celowali przeciwko piechocie i lekkim pojazdom. Był jednak podatny na rosyjski karabin PTRS-41. Niektórym udało się przetrwać do 1945 r., Przeniesiono na operacje policyjne i wojnę antypartyjną na okupowanych terytoriach.
 
SdKfz 223 (Panzerspähwagen (Fu)) był wersją radiową opartą na 222, ale ze względu na stabilność i ze względów praktycznych usunięto ich dużą wieżę i zastąpiono nadwyżką lżejszych wież 221, które również przesunięto do tyłu. Ich znakiem rozpoznawczym była duża, stała antena z czterema stopami, która łączyła zestawy radiowe dalekiego i średniego zasięgu. 223 wyprodukowano w liczbie 550 maszyn od 1935 r. Do stycznia 1944 r. Pomimo tych samych problemów związanych z ograniczoną wydajnością i zasięgiem w każdym terenie, służyły na każdym froncie do 1945 r. Z eskadrami Aufsklärung. Normalna rezerwa wynosiła jeden 223 na trzy 222.
 
 
 
Najważniejsze cechy produktu:
 
- Opcje budowy SdKfz 222 lub 223
- Działko automatyczne 20 mm może podnosić i obracać
- Dwie opcje reflektorów i kół jezdnych
- Otwarta lub zamknięta siatka przeciw granatowi
- Schowek i opcjonalne elementy w zestawie
- W zestawie załoga w połowie wojny i mundur DAK
- Zestaw podstawowy do konwersji SdKfz 260/261 (sprzedawany osobno)